Ileapaintzaileak

Ile-apaindegia eta behiak

Transkribapena

- Bai, biño Errenteiyan pasatu zin kusiko 'zu zer. Horrengatikan oaiñ nik ikusten dut nere illoba telefonua hartu 'ta hizketan, horren ttikiyakin, biño karo guk itxian ez genun telefonoikan garaiy hartan, eta Errentira jon nitzan 'ta telefonua! 'Ta hain nerbiosa jartzen nitzan,
telefonua hartzen nun 'ta ez nun entzuten. Ez, ez, bueno! 'Ta ordun telefonua jotzen zunin soiñua, komonea sartzen nitzan. Biño pentsa 'zazu ze tonta, pelukeran in ziten ierri! "Hau, pelukera komonea joten da telefonuak soiñua jotzen dunian." 'Ta eun batin,
atia ereki zuten, ereki ziten atia 'ta ni exerita komonian, biño hain... Konturatzen zea zer, ez? Altxatu eta tapa itxiyakin! "¡Oye, ven aquí y coge el teléfono!"
- Lotsa erra pasako zenun?
- Puf!
- Biño, ze gezki pasatzen zenun hoiy itteko, e?
- Ze gezki pasatzen nun telefonotikan. 'Ta oaiñ hartu 'ta " titi, tata..." 'ta saten dut: "Joe! ze difenia!".
- Eske horrekin hazi dia 'ta!
- Pues hoi pasatu zin Errentiyan. Oseake battut gauzak gogoratzen nazena zeiñen gaizki pasatu nittun ordun eta hamalau hasi, hamabost, hamasei igual? Eske nerbiosa jartzen nitzan 'ta ez nun entzuten!
- Gaiña lendabiziko telefonua ikusten zenuna...
- Karo! Bai, bai, bai, gezki pasatzen nun, e!. 'Ta hoi beti gogoratzen naz. Jolin, san 'zandu 'yot pelukerai, e? "¿Ya te acuerdas tú de aquello? "¡Calla, e calla!" saten zin. Bai.
- 'Ta karo zu Errentiya... Ordun hasiko ziñan Errentiyan... Lendaiziko aldiz jongo ziñan, ez?
- Lenoztikan igual jongo nitzan. Bai, igual. Esnia... Porke guk baserriya genun, e! Behiyak bazin etxian, e! Bai, bai.
- Ze zin hemen bian?
- Bai, bai. Eta pelukeiya... Oi, pelukeiya jarri nunin zea, esto etxian, 'ta karo
- Bian zenun, ez?
- Bian pelukeiya. Eta behiyak eaman zittuzten berago. Pelukeiya itteko 'ta eaman zin... Porke karo, itxi hau oso luzia da eta eaman zin bera hor, trozo bat berago. Eta behiyak itten zuten marru, eta ni pelukeiyan eta behiyak marru! Joten nitzan 'ta hartzen nun belarra 'ta
behiyaiy belarra botzen! 'Ta eun guztiyan behiyak marruez. Gue attak: "Biño, biño neska hau! Utzi 'yozu pakin behiyaiy!"
- Karo 'ta haik hartua 'ta oaindik marru gehiyo iñ!
- Karo! Aizu, bai! Ze raro in zizaidan handikan pelukeitikan Ugaldetxon jarri nunin pelukeiya... Hoi goatzen naz beti bai! Bai!
- Pentsa, pelukeiyan onduan behiyak eta...
- Bai. Bai. Geo ya auro kendu zin behiyak, biñon bai, bai. Nik pelukeiya jarri nunin hemezortzi urtekin...
Nor Aduriz Lopetegi, Mañoli
Lehentasuna 1
Transkribaketa Egina
Zinta OIA-054
Pasartea 0:30:30 - 0:33:30 (3' 00'')
Laburpena Errenterian lanean hasi arte ez zuen telefonorik ikusi eta asko kostatu zitzaion ohitzea. Etxean ile-apaindegia jartzeko behiak tokiz aldatu zituzten eta haien marruekin aritzen zen lanean.

Bartzelonan

Transkribapena

- Bartzelona. Bartzelonan pasatu nun hillabete bat. Eusen itxian. Handikan erosi zeak, sekadoriak eta gauzak, eta ordun eman zuten kurso bat. Eta jon nitzan.
- 'Ta?
- Eta primeran.
- Zembat urte zenittun ordun?
- Hemeretzi.
- Hemeretzi.
- Hemezortzi urtekin pelukeiyan jarri, sesentan ereki nun pelukeiya eta sesentaiunon jon nitzan Barzelona.
- Eta...
- Bai, han oso gustoa.
- Bai, e?
- Bai. Orduko ya...
- 'Ta bakarrikan jon ziñan?
- Bai, hemendikan bai.
- Joe!
- Hemendikan Oiyartzundikan... Bazen beste bat Irungua. Eta beste bat, geo han... Karo han izautu giñan, Herrerakua. Haik 'e gaztiak ni bezela pelukeiya jarri eta ordun
representantik in ziguten hoi eta jon giñan hara. Bai. Eta han pasatu nun... Familiya hemen auzokua, Mari Amparo. Hilla da. Eta Katalan batekin ezkondu zen...
- 'Ta han zen?
- Hemen, auzokua. Hemen itxi hontan, leno san dutena zea... Eta han zen eta harrekin. Eta geo eondu nitzan harren itxian. Eta karo, harren itxian hemengua izautzen nuna beti 'ta familiya beti etortzen zena 'ta gaztetan, ttikitan hain umiak 'e udaran tortzen zinin ibiltzen
giñan alkarrekin zaintzen 'ta hola, eta harren itxian eondu nitzan. Eta oso ondo. Oi! Gaiña izandu zen... Erakutsi ziten Barzelona, bueno, Monserratea... Eta denak, denak!
- Karo, 'ta etxekuntzat 'e, ze karo amantzako gorra ingo zen!
- Bai! Eske gaiña ez zen hoi! Barzelona jotia garaiy hartan, sesentaiunon, bakarrikan, hemeretzi urte... Eske ez dakit utziko ziten bestela, e!
- Ez bazin hoik...
- Ez bazin hoik hor seguraski ez, e! Ez, ez. Hoikin jarri eta "bai, bai etorri!". Eta gaiña bueno, han eondu nitzan, zaintzen ziten berena banintz bezela, oseake oso ondo. Beákin batin pilla bat, gauz pilla bat ikusi nittun, erakutsi ziten Barzelona... Oso gustoa.
Biñon egunero goizian akademiara, e!
- Ikastea.
- Ez dakizu, klaro. Aurreneko eunian beákin jon, bigarrenin 'e bai seguraski, baiñon hirugarrenin metruan! Eta bueno! Hambeste jende sartu atera, bildur erra bai aurrenian! Biño bueno, ohittutzen zea.
- Hemendik ate 'ta. 'Ta hoi zu ya Errentiyan pixka 't ohittua eongo ziñela!
- Bai, biñon...
Nor Aduriz Lopetegi, Mañoli
Lehentasuna 1
Transkribaketa Egina
Zinta OIA-054
Pasartea 0:28:00 - 0:30:30 (2' 30'')
Laburpena Bartzelonan eman zuen hilabete pelukeria ikasten. Garai hartan emakume bat hainbeste denboran etxetik hain urruti egotea ez zen ohikoa, baina Bartzelonan auzokoak edukiki.